گاهی در مشكلات سخت گرفتار می‌آییم و ناگهان به طریقی مشكل ما حل می‌شود. این نجات از ناحیه آن یوسف زهرا(علیه السلام) است. ممكن است دام شیطان ما را گرفتار سازد و سرانجام از آن رهایی پیدا كنیم؛ این رهایی از دعای امام زمان(علیه السلام) درباره ما است. باید به این شهود برسیم كه دائما در زندگی مورد عنایت و لطف آن حضرت هستیم تا پی دوستی واقعی او ببریم. همه اینها نشانه دوستی واقعی یوسف فاطمه در حد اعلای محبت، نسبت به شیعیان و دوستداران، بلكه نسبت به تمامی انسان‌های موحد و خداپرست است.
محبت و دوستی از منظر قرآن و اهل بیت(علهم السلام):

دوستی و محبت گرایش و جاذبه‌ای بین محب و محبوب است. دوستی واقعی امری دو سویه و طرفینی است. هم جاذبه و توجه از سوی محبوب لازم است و هم تلاش و جلب توجه از سوی عاشق.
تا كه از جانب معشوق نباشد كششی
كوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد
محبت و توجه خدا به بندگان، امری مداوم و همیشگی است. خداوند تمام بندگان خود را دوست دارد، در قرآن كریم آیات بسیار زیادی در این مورد آمده است» مانند «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ»(آل عمران، 76)؛ « إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ»(بقره، 195)، « إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ»(بقره،222).
یعنی خداوند هم خوبان با تقوا و نیكوكار را دوست دارد و هم گناهكاران پشیمان را؛ اما برای دوستی متقابل با خدا شرطی وجود دارد و آن عمل كردن به فرمان‌های او است.

شرط دوستی واقعی، عمل به دستورات دین است كه از سوی پیامبر خدا برای بندگان الهی آمده است. قرآن كریم می‌فرماید: ای پیامبر به مردم بگو: « إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْكُمُ اللَّهُ»(آل عمران، 31) «اگر خدا را دوست دارید، پس از من پیروی كنید تا خدا هم شما را دوست دارد». بر اساس آیات قرآن كریم، دوام و پایداری دوستی با خدا، در اثر پیروی از پیامبر او حاصل می‌شود.
اما پیروی عملی از پیامبر خدا، در اثر اطاعت عملی از جانشینان حقیق از یعنی امامان معصوم(علیهم السلام) است و بر اساس دلایل قطعی و روایات صحیح و غیر قابل انكار، آخرین جانشین پیامبر خدا، حضرت مهدی(علیه السلام) است؛ همان گونه كه پیروی عملی از پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) باعث استمرار دوستی بین بنده و خدا می‌شود، پیروی عملی از امام زمان(علیه السلام) (عمل به دستورات دین و كسب رضایت آن حضرت)، این دوستی را پایدار می‌سازد. برای كسب رضایت و پیروی ازحضرت در زمان غیبت كبری، باید از سخنان و احادیث امامان(علیهم السلام) پیروی كرد.

پیام‌ها و دستورات امام زمان(علیه السلام) در زمان غیبت صغرا كه توسط چهار نایب و نماینده مخصوص آن حضرت به ما رسیده ـ وظیفه ما را برای زمان غیبت كبری، مشخص كرده است. امام زمان(علیه السلام) در یكی از پیام‌های خود برای شیعیان به نایب چهارم نوشته‌اند. «در زمان غیبت كبری ـ كه من از دیده عموم مردم پنهانم ـ از نائبان و جانشان عام من پیروی كنید و آنها را رهبر خود قرار دهید». مراد از نائب عام امام زمان(علیه السلام) فقیهان و مراجع تقلیدند و به طور خاص كسی است كه رهبر و ولی فقیه در جامعه اسلامی توسط مجتهدان تعیین شده باشد. «..... و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی روات حدیثنا فانهم حجتی علیكم و انا حجة الله علیهم .... » (بحار الانوار، ج53، ص181).